Welk potentieel heeft de Nigeriaanse PV-markt?
Uit het onderzoek blijkt dat Nigeria momenteel slechts 4 GW aan geïnstalleerde capaciteit exploiteert uit faciliteiten voor de opwekking van fossiele brandstoffen en waterkrachtcentrales.Er wordt geschat dat het land, om zijn 200 miljoen mensen volledig van stroom te voorzien, ongeveer 30 GW aan opwekkingscapaciteit moet installeren.
Volgens schattingen van het International Renewable Energy Agency (IRENA) zal de geïnstalleerde capaciteit van fotovoltaïsche systemen die op het elektriciteitsnet in Nigeria zijn aangesloten tegen eind 2021 slechts 33 MW bedragen.Terwijl de fotovoltaïsche straling van het land varieert van 1,5 MWh/m² tot 2,2 MWh/m², waarom is Nigeria dan wel rijk aan bronnen voor de opwekking van fotovoltaïsche energie, maar wordt het nog steeds beperkt door energiearmoede?Het Internationaal Agentschap voor Hernieuwbare Energie (IRENA) schat dat tegen 2050 faciliteiten voor de opwekking van hernieuwbare energie in 60% van de Nigeriaanse energiebehoefte kunnen voorzien.
Momenteel wordt 70% van de Nigeriaanse elektriciteit geleverd door elektriciteitscentrales op fossiele brandstoffen, terwijl de rest afkomstig is van waterkrachtcentrales.Vijf grote energiebedrijven domineren het land, waarbij de Nigeria Transmission Company, het enige transmissiebedrijf, verantwoordelijk is voor de ontwikkeling, het onderhoud en de uitbreiding van het transmissienetwerk van het land.
Het elektriciteitsdistributiebedrijf van het land is volledig geprivatiseerd en de door generatoren geproduceerde elektriciteit wordt verkocht aan de Nigerian Bulk Electricity Trading Company (NBET), de enige bulkhandelaar in elektriciteit van het land.Distributiebedrijven kopen elektriciteit van generatoren door stroomafnameovereenkomsten (PPA's) te ondertekenen en verkopen deze aan consumenten door contracten te gunnen.Deze structuur zorgt ervoor dat productiebedrijven, wat er ook gebeurt, een gegarandeerde prijs voor elektriciteit krijgen.Maar er zijn enkele fundamentele problemen die ook van invloed zijn geweest op de acceptatie van fotovoltaïsche zonne-energie als onderdeel van de Nigeriaanse energiemix.
zorgen over de winstgevendheid
Nigeria besprak voor het eerst de op het elektriciteitsnet aangesloten faciliteiten voor de opwekking van hernieuwbare energie rond 2005, toen het land het ‘Vision 30:30:30’-initiatief introduceerde.Het plan heeft tot doel het doel te bereiken om tegen 2030 32 GW aan elektriciteitsopwekkingsfaciliteiten te installeren, waarvan 9 GW afkomstig zal zijn van faciliteiten voor de opwekking van hernieuwbare energie, waaronder 5 GW aan fotovoltaïsche systemen.
Na meer dan tien jaar hebben veertien onafhankelijke fotovoltaïsche energieproducenten eindelijk stroomafnameovereenkomsten getekend met de Nigerian Bulk Electricity Trading Company (NBET).De Nigeriaanse overheid heeft sindsdien een feed-in-tarief (FIT) ingevoerd om fotovoltaïsche zonne-energie aantrekkelijker te maken voor investeerders.Interessant genoeg werd geen van deze initiële PV-projecten gefinancierd vanwege beleidsonzekerheid en een gebrek aan netwerkinfrastructuur.
Een belangrijk probleem is dat de overheid eerder vastgestelde tarieven heeft teruggedraaid om de feed-in-tarieven te verlagen, waarbij de dalende kosten van PV-modules als reden worden genoemd.Van de 14 PV IPP's in het land accepteerden er slechts twee de verlaging van het feed-in-tarief, terwijl de rest zei dat het feed-in-tarief te laag was om te accepteren.
De Nigerian Bulk Electricity Trading Company (NBET) eist ook een gedeeltelijke risicogarantie, een overeenkomst tussen het bedrijf als afnemer en de financiële instelling.In wezen is het een garantie om meer liquiditeit te verschaffen aan de Nigeriaanse Bulk Electricity Trading Company (NBET) mocht deze contant geld nodig hebben, dat de overheid aan financiële entiteiten moet verstrekken.Zonder deze garantie zullen PV IPP's geen financiële regeling kunnen bereiken.Maar tot nu toe heeft de overheid afgezien van het verstrekken van garanties, mede vanwege een gebrek aan vertrouwen in de elektriciteitsmarkt, en hebben sommige financiële instellingen inmiddels aanbiedingen om garanties te verstrekken ingetrokken.
Uiteindelijk komt het gebrek aan vertrouwen van kredietverstrekkers in de Nigeriaanse elektriciteitsmarkt ook voort uit fundamentele problemen met het elektriciteitsnet, vooral op het gebied van betrouwbaarheid en flexibiliteit.Dat is de reden waarom de meeste kredietverstrekkers en ontwikkelaars garanties nodig hebben om hun investeringen te beschermen, en een groot deel van de Nigeriaanse netwerkinfrastructuur functioneert niet betrouwbaar.
Het preferentiële beleid van de Nigeriaanse overheid voor fotovoltaïsche systemen en andere hernieuwbare energiebronnen vormt de basis voor het succes van de ontwikkeling van schone energie.Eén strategie die kan worden overwogen, is het ontbundelen van de overnamemarkt door bedrijven de mogelijkheid te bieden elektriciteit rechtstreeks van elektriciteitsleveranciers te kopen.Hierdoor wordt de noodzaak van prijsregulering grotendeels weggenomen, waardoor degenen die het niet erg vinden om een premie te betalen voor stabiliteit en flexibiliteit, dit ook kunnen doen.Dit neemt op zijn beurt een groot deel van de complexe garanties weg die kredietverstrekkers nodig hebben om projecten te financieren en verbetert de liquiditeit.
Daarnaast zijn het upgraden van de netwerkinfrastructuur en het vergroten van de transmissiecapaciteit van cruciaal belang, zodat meer PV-systemen op het elektriciteitsnet kunnen worden aangesloten en daarmee de energiezekerheid wordt verbeterd.Ook hier spelen multilaterale ontwikkelingsbanken een belangrijke rol.Elektriciteitscentrales op fossiele brandstoffen zijn met succes ontwikkeld en blijven functioneren dankzij de risicogaranties van multilaterale ontwikkelingsbanken.Als deze kunnen worden uitgebreid naar de opkomende PV-markt in Nigeria, zal dit de ontwikkeling en acceptatie van PV-systemen vergroten.
Posttijd: 18 augustus 2023
